IDEE i MAKSYMY.
Nowożytne igrzyska olimpijskie zostały wznowione w oparciu zarówno o ideały przejęte ze świata starożytnej Grecji, jak i nurty filozoficzno-pedagogiczne Europy z przełomu XIX i XX wieku.
Konglomerat oddziaływań tradycji antycznej, a także europejskiego etosu rycerskiego oraz różnych nurtów filozoficzno-pedagogicznych XIX wieku, wreszcie osobowość głównego animatora wznowienia igrzyska - Pierre'a de Coubertina - spowodowało ukształtowanie ideologii olimpijskiej. Dzisiaj, w pewnym uproszczeniu, opiera się ona na następujących zasadach:
* citius, altius fortius;
* fair play / czysta gra, mieszanka tradycji rycerskiej i dżentelmeńskiej /;
* amatorstwo / rozumiane jako bezinteresowność - chyba najmocniej dziś zweryfikowane /;
* pokój / hasło: rywalizujmy na sportowych stadionach, nie na wojnach /;
* apolityczność / rozumiana bardziej jako niezależność od polityki /;
* uniwersalizm, czyli wszystkie gry, wszystkie narody / zasada nieco ograniczana z konieczności, nie z pobudek ideowych /;
* równość / rozumiana, że każdy może startować w igrzyskach bez względu na płeć, pochodzenie społeczne, zawód, zamożność, wyznanie religijne, poglądy polityczne /.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz